Pedro Almodóvar
Jeśli zastanawiacie się, jakich hiszpańskich artystów należy uważać za wybitnych, to jednym z nich jest właśnie Pedro Almodóvar. Jest on znanym na całym świecie reżyserem i scenarzystą, a jego filmy cieszą się ogromną popularnością.
Pedro Almodóvar urodził się 25 września 1949 roku w mieście Calzada de Calatrava, znajdującym się we wspólnocie autonomicznej Castilla-La Mancha. W wieku 16 lat przeprowadził się do Madrytu i już wtedy marzył o kręceniu filmów. Przyszło mu żyć w czasach dyktatury generała Francisco Franco, która charakteryzowała się m.in. ograniczeniem wolności wypowiedzi, co niestety utrudniało aspirującemu artyście swobodne rozpoczęcie kariery.
Z rozkazu generała została także zamknięta szkoła filmowa, ale mimo wszystko Pedro Almodóvar nie poddawał się i udało mu się znaleźć zatrudnienie w największej firmie telekomunikacyjnej w Hiszpanii- Telefónica. Za pieniądze tam zarobione kupił swoją pierwszą kamerę. To zdecydowanie bardzo ciekawy okres w życiu młodego reżysera. Dołączył on do grupy teatralnej „Los Goliardos”, pisał opowiadania do magazynów i ponadto został członkiem zespołu punk-rockowego „Almodóvar y McNamara”.
Przełomem w karierze artysty była śmierć generała Francisco Franco(1975), a co za tym idzie upadek dyktatury i początek zupełnie nowego porządku. Almodóvar był kluczowym członkiem ruchu La movida madrileña, który to zajął się odnową kultury i sztuki hiszpańskiej. W tym czasie reżyser pisał scenariusze i kręcił filmy. Miał okazję także poznać aktora Antonio Banderasa, z któym później pracował przy wielu swoich filmach.
Filmy krótkometrażowe tworzył już mając 23 lata. Jego pierwszy film pełnometrażowy to Pepi, Luci, Bom i inne dziewczyny z dzielnicy (1980). Produkcja ta niestety nie odniosła dużego sukcesu, ale nie zniechęciło to artysty do dalszego rozwoju kariery filmowej. Co ciekawe, budżet tego filmu wyniósł 500 000 peset, czyli 3000 euro, a kwota ta pochodziła z darowizn przyjaciół reżysera. Dla porównania, budżet dla jego najnowszego filmu Ból i blask (Dolor y gloria) to prawie 30 mln dolarów. W 1985 roku wraz z bratem Agustinem założył wytwórnię filmową El deseo, która istnieje do dzisiaj.
Talent artysty był niejednokrotnie doceniany i nagradzany światowej klasy nagrodami. Do tej pory zdobył on 39 różnych nagród filmowych. Jednak w branży filmowej najbardziej liczą się te przyznane przez Akademię Filmową- Oscary. Pierwszą nominację otrzymał w 1988 roku za film Kobiety na skraju załamania nerwowego(Mujeres al borde de un ataque de nervios). Ale dopiero 12 lat później zdobył swojego pierwszego Oscara w kategorii Najlepszy film nieanglojęzyczny za Wszystko o mojej matce (Todo sobre mi madre).
Almodóvar przyczynił się do rozwoju kariery Antonio Banderasa i Penélope Cruz. Ci aktorzy wiele razy mieli okazję współpracować z reżyserem i tworzyć z nim wspaniałe filmy. Banderas wystąpił w jego 8 produkcjach a za film Ból i blask otrzymał swoją pierwszą nominację do Oscara w kategorii Najlepszy aktor pierwszoplanowy. W filmie tym zagrała również Penélope Cruz i tym samym jest to jej 7. raz na planie filmowym Almodovara.
Kino Almodovara charakteryzuje się częstym skupianiem fabuły na postaci kobiecej, nieprawdopodobnymi sytuacjami oraz czarnym humorem. Zdecydowanie warto zapoznać się bliżej z twórczością tego hiszpańskiego reżysera i dać szansę jego filmom. Zawsze jest o nich głośno, mają swoich zwolenników, jak i przeciwników. Zachęcam samodzielnie przekonać się, czy przypadną Tobie do gustu. Miłego seansu!
Ze swojej strony szczególnie polecam następujące filmy tego reżysera:
Ból i blask (2019) – okrzyknięty najlepszym obrazem reżysera od lat, opowiada o Salvadorze Mallo, kultowym hiszpańskim reżyserze, który ma kryzys twórczy i wraca wspomnieniami do swojej przeszłości oraz do osób mających największy wpływ na jego życie, co więcej film zawiera wątki autobiograficzne;
Skóra, w której żyję (2011) – film przedstawia nieprawdopodobną historię pewnego mężczyzny, jest bardzo oryginalny i na długo pozostaje w pamięci;
Złe wychowanie (2004) – jest to dramat ukazujący jak ogromny wpływ na życie człowieka ma to co wydarzyło się w jego dzieciństwie, jest dosyć kontrowersyjny i na pewno nie należy do ‘łatwego kina’;
Wszystko o mojej matce (1999) – kolejna kontrowersyjna i trudna pozycja warta obejrzenia, film skłania do refleksji ze względu na poruszane tematy- trudne wybory, akceptacja siebie, życie w zgodzie ze sobą oraz inność.
Zobacz wszystkie wpisy